Concert 17 augustus 2007
Concert 17 augustus 2007, Concertgebouw Amsterdam
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Bernard Haitink
Nederlands Kamerkoor
Wagner: Parsifal Prelude en Karfreitagszauber
Debussy: Trois nocturnes
Debussy: Six épigrammes antiques (bew. Rudolf Escher)
Wagner: Tristan und Isolde Voorspel en Liebestod
Eindelijk, het concertseizoen is weer begonnen. En hoe! Meteen Haitink voor het KCO met een prachtig samengesteld programma met Wagner en Debussy. Wat ik al wist: Haitink en het KCO vormen de beste combinatie voor Debussy. Beluister hun beroemde opnames op Philips en het is duidelijk dat dat vroeger al zo was, en ook na ruim dertig jaar nog steeds zo is. De drie Nocturnes klinken alleen bij Haitink en het KCO zoals ze moeten klinken: ijl, broos, mysterieus en toch vloeiend. Het vrouwenkoor zong prachtig, enigszins dramatisch zelfs. De Six épigrammes, oorspronkelijk voor piano vierhandig werden door Escher bewerkt voor orkest, en houden het midden tussen orkest- en kamermuziek. Dan de Wagners: in Parsifal was er in de allereerste maat een kleine onwennigheid in het orkest, maar Haitink reageerde alert. Verder klonk de Prelude en de Karfreitagszauber volbloedig en transparant. Hoogtepunt werden toch het Vorspiel en Liebestod uit de Tristan. Fraai en krachtig opgebouwd en ongehoord glanzend in de herhaalde climaxen aan het einde van de Liebestod. Haitink bereidde de climaxen prachtig voor maar gaf die climaxen zelf nauwelijks aan: het orkest klonk alsof de zon doorbrak. Tja, op zo’n manier denk je haast: het KCO is ook het meest ideale Tristan-orkest. Wat een weelde, zo’n eerste concert!
posted by Jan Anton Brouwer at 23:39
2 Comments:
Al vele malen Vorspiel und Liebestod gehoord door o.a. Rattle, Gergiev, Barenboim.
Haitink en het KCO zijn mij nu onbetwist de beste combinatie gebleken!
(LR)
Ik heb dit concert ook bijgewoond, maar heb een hele andere ervaring opgedaan, of liever gezegd helemaal geen. Het raakte me niet, ik werd niet meegenomen, niet ontroerd. Ik vroeg me af waardoor dat kwam. Voor mijn gevoel nam Haitink de tempo's te laag, er zat geen voortgang, geen stuwing in de muziek. En de climaxen ("Fêtes" en "Liebestod") klonken afgevlakt. Het publiek en de recensenten reageerden allemaal zo positief, dat ik bijna ging denken dat het aan mij lag... Thuis heb ik het concert nog eens dunnetjes overgedaan met Haitinks Debussy - en Wagner-CD uit de zeventiger jaren van Philips (438 742-2 en 420 886-2). Wat een wereld van verschil! Bij beide kreeg ik kippenvel en nu werd ik wèl meegesleept. Precies goed wat betreft tempo, ritme, voortgang, kleurschakering, climaxen, in één woord geweldig. Het concert was daar maar een flauwe afschaduwing van. Ik blijf wel met de vraag zitten of er nog wel kritiek geleverd mag worden op de "heilige Haitink"...
Een reactie posten
<< Home