20 februari 2009

Concert 15 februari 2009


Zondag 15 februari 2009, Concertgebouw Amsterdam
Gewandhausorchester Leipzig o.l.v. Riccardo Chailly

Mendelssohn: Symfonie nr. 3
Bruckner: Symfonie nr. 3


Deze weblog bestaat nu ruim 2,5 jaar en in die tijd passeerden bijvoorbeeld Haitink en Metzmacher ieder 9 keer, Jansons 17 keer, en Gergiev en Fischer ieder 4 keer. Chailly ontbrak echter nog in de dirigentenlijst, terwijl ik hem tijdens zijn gehele chefdirigentschap bij het KCO vele keren heb zien/horen dirigeren. Enfin, nu toch eindelijk Chailly in de lijst, met zijn eerste concert in het Concertgebouw sinds zijn vertrek bij het KCO in juni 2004. Zo negatief als het Parool of zo positief als de NRC zou ik dit concert niet willen beoordelen. Chailly dirigeerde enthousiast en gedreven en in de Schotse van Mendelssohn pakte dat prachtig uit. Er lag een wat afwijkende versie van deze heerlijke symfonie op de lessenaars, want ik hoorde enkele onbekende frases en overgangen, maar zowel Preludium als de recensies maakten geen melding van een oer- of nog niet eerder ontdekte definitieve versie of iets dergelijks. Chailly dwong relatief hoge tempi af, en dit orkest dat deze symfonie ook in 1842 bij zijn première speelde, wist daar voldoende raad mee. Toch kwamen ook al in deze symfonie, maar zeker in de uitvoering van de Derde van Bruckner de onvolkomenheden van dit Leipziger orkest aan het licht. Het orkest is weliswaar een goed ensemble, maar ook niet meer dan dat. De strijkers, hout- en koperblazers vormen geen naadloze eenheid en met name de blazers lieten steekjes vallen. Eveneens nergens vermeld: Chailly liet de tweede versie van Bruckners Derde spelen, inclusief die verrukkelijk stormachtige Coda van het Scherzo. Chailly heeft nog zeker het nodige te verrichten in Leipzig wil het orkest enigszins in de buurt komen van het niveau van het KCO. Moge hij snel over zijn rare houding heenstappen om voorlopig niet naar zijn oude orkest terug te keren. Misschien een idee om hem een opera te laten doen...?

7 Comments:

Anonymous Anoniem said...

ik had even een blik geworpen op de lessenaars en zag dat de versie van de 3e symfonie ("Schotse") de zgn Londoner Fassung was. Bruckner 3 was de 2.fassung 1878 (Nowak). Ik heb de recensie van Voermans in het Parool niet gelezen (helaas), maar de heer Voermans toont zich zelden een recensent van formaat maar meer een gefrustreerd persoon die zo graag schrijver had willen worden maar het talent er niet voor heeft. Ik vond het optreden van het Gewandhaus prachtig en spontaan, en de slagtechniek van Chailly van een ongeevenaarde perfectie. Kan misschien iemand een samenvatting van de recensie van Voermans geven?

20 februari, 2009 16:20  
Anonymous Anoniem said...

Roland de Beer in de Volkskrant over de tweede versie met die verrukkelijk stormachtige Coda
http://www.volkskrant.nl/kunst/article1149862.ece/Versmade_akkoorden_klinken_als_zweepslagen

22 februari, 2009 00:46  
Anonymous Anoniem said...

Bedankt Leen, dit is precies een beschrijving zoals ik het concert heb ervaren. Onbegrijpelijk (maar wel kenmerkend) die recensie van Voermans. Er zal wel weer een persoonlijke wrok aan ten grondslag liggen

22 februari, 2009 09:55  
Anonymous Anoniem said...

Erik Voermans in het Parool schrijft:
"In de 'Schotse' van Mendelssohn maakte het orkest nog indruk met een fraaie, zijdezachte klank in de piano-pianissimo-passages, maar bij hogere dynamische graden verloor diezelfde klank alle adeldom. Schel, ruig, lelijk waren hier de woorden die als eerste te binnen vielen.´ (...)
"De Derde van Bruckner was met zijn schreeuwende fortes nog onprettiger. Zwakke plekken bij de houtblazers - fluiten en hobo speelden in geëxposeerde passages voortdurend onzuiver - drukten het niveau nog verder naar beneden. Waar de Bruckners van Chailly bij het KCO imposant donderden en bliksemden was het bij de dames en heren uit Leipzig een irritante plensbui."

In sept 2008 hoorde ik Chailly in de Doelen met het Gewandhausorchester in Ein Sommernachtstraum en Daphnis et Chloé van Ravel. Ik was niet onder de indruk.

Erik Voermans vind ik niet zo´n slechte recensent. Zijn kernachtige en directe stijl spreekt mij wel aan.

22 februari, 2009 09:57  
Anonymous Anoniem said...

leuk om wat te lezen van de recensie van Voermans. Bedankt! Maar hij is echt bij een ander concert geweest hoor, of hij had z'n avond niet, geen idee, maar het klopt van geen kanten. Schel en ruig, totaal niet zo ervaren, spontaan en opwindend wel (het is ook een vrij jong orkest, zag ik), iets dat bij Jansons door een overmaat aan verfijning en parfum wel eens ontbreekt. Daar luister je naar en je kan dan niet zeggen dat het slecht was, maar wel dat het erg mooi was dat het bijna te mooi is om waar te kunnen zijn. Ik hou wel van een rauw randje bij muziek

22 februari, 2009 12:29  
Anonymous Anoniem said...

Trouwens, veel orkesten hebben moeite met de perfecte akoestiek van het Concertgebouw, die spelen vaak te hard omdat ze denken dat ze te zacht spelen. Dat is me vaker opgevallen en pakt bij vooral amerikaanse orkesten (en de Berliner) totaal verkeerd uit!

22 februari, 2009 12:31  
Anonymous Anoniem said...

wat ik zocht, bedankt

11 december, 2009 20:39  

Een reactie posten

<< Home