Concert 5 februari 2008
Donderdag 5 februari 2009, Concertgebouw Amsterdam
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Mariss Jansons
Krassimira Stoyanova, sopraan
Mihoko Fujimura, alt
Klaus Florian Vogt, tenor
Thomas Quasthoff, bas
Wiener Singverein
Dvorák: Requiem
Voorafgaande aan dit concert verheugde ik mij niet heel bijzonder op deze avond, maar had ik meer een stille hoop dat het mij onbekende werk alleszins mee zou vallen. De avond werd een geweldige belevenis! Op het moment dat ik dit schrijf vindt in het Concertgebouw de herhaling van die uitvoering plaats, en ik ben bij wijze van spreken jaloers op de huidige concertgangers. Want het was een groots concert. Ik heb van het Requiem van Dvorák weliswaar een cd-opname in de kast staan (Kertesz), maar die heb ik nog nooit beluisterd. Een ultiem meesterwerk bleek het niet te zijn, maar zoals het gisteravond werd uitgevoerd was het mooi, mooier, mooist! Ondanks enkele minieme uitglijdertjes bij een enkel orkestlid zat daar een werkelijk prachtig spelend orkest, waarvoor een solistenkwartet dat bewees dat een goede keuze van solisten tot hemelse combinaties leidt, en achter dat orkest een befaamd koor dat terecht tot de beroemdste koorensembles ter wereld gerekend wordt. En tja, het wordt haast saai, maar dat alles onder leiding van een dirigent die zo veelzijdig is en daarin welhaast permanent excelleert dat het bijna vanzelfsprekend lijkt. Voorafgaande aan het concert werd omgeroepen dat van de uitvoering een live-cd-opname zou worden gemaakt, en dat het publiek daarom werd verzocht stil te zijn (alsof dat niet de regel is). Mede daarom, maar volgens mij ook door de prachtig-zuivere uitvoering was het publiek muisstil. De uitvoering kan zo op de band wat mij betreft. Het was één uur en drie kwartier genieten van samenspel op het hoogst denkbare niveau, waarbij de afzonderlijke bijdragen eveneens een lust voor het oor bleken. Want dat grootse koor zong zuiver, slank en warm en soms ook lekker breed en vol. En dat solistenkwartet bestond uit vier topzangers; hoe fraai de dames daarvan ook zongen, mijn aandacht ging uit naar die lange blonde germaanse god met zijn zuiver kinderlijk-jeugdige stem en die misvormde nibelung-kobold met de fraaiste bas-bariton die ik ooit live hoorde. En dat KCO: ach ja, hoe gelukkiger kan een orkestminnend mens dan nog zijn...?
posted by Jan Anton Brouwer at 21:30
18 Comments:
Ik was een van die huidige concertgangers en daar hoef je niet jaloers op te zijn.
Mariss Jansons is het spoor bijster.
Het begon afgelopen zondag met een duffe middag Wagner en Sjostakovitsj. Wagner ontbeerde elke spanning en mystiek, Sjostakovitsj kwam na ´Stalin´ vrijwel tot stilstand. Vanaf het hoekbalkon zag ik meerdere mensen op het frontbalkon met de oogjes toe, ook de echtgenote van Jansons op haar vast plek dommelde weg.
Ik weet niet wat jij gisteren gehoord hebt, maar wat ik vanavond NIET gehoord hebt waren melodie en frasering. Zou Dvorak dit Requiem nu echt in één en hetzelfde zeikerige tempo hebben gecomponeerd?
Voorts werd er veel hard en gevoelloos vooruit getetterd (die wedstrijd werd gewonnen door de houtblazers). Concertmeester had zijn avond ook al niet.
Mooi koor, groot bezet ook. Zong ook wel erg luid in de forte passages, beetje overdreven met zo veel stemmen. Fantastische solisten verzopen onder de ´recht vooruit´ visie van Jansons.
Ik vind het niet zo erg dat Marc Albrecht de Carmen van Jansons overneemt!
Kom naar Rotterdam! Yannick verricht wonderen in De Doelen. Na zijn 7e nu een prachtige authentieke slanke 1e van Beethoven, nog nooit zo prettig live gehoord met een ´modern´ orkest, ook voor CD opgenomen. Anna Caterina Antonacci schitterende in Berlioz´ La mort de Cléopâtre. Het bal was een bal, de mars was een mars en de droom was een nachtmerrie in Berlioz´ symphonie fantastique! Heerlijke dirigent om te zien dirigeren, tomeloze energie en toewijding. Ik had vreugdevolle gevoelens na het ontwaken uit deze ´Réveries´.
Na Gergiev´s gouden jaren blijft het goud in Rotterdam geel en glanzend!
Ik had in een spontane opwelling besloten om naar het rotterdamse concert te gaan (een uur van te voren besloten en een uur later was ik er!) omdat ik Nezet Seguin nog niet eerder in actie had gezien. Ik zat op de 1e rij dus niet de beste plek om het allemaal goed te horen, maar wel om t goed te zien. Maar ondanks dat was het buitengewone muzikaal avontuur. De zweetdruppels van N-S vlogen al na 10 minuten in het rond, maar dit maal terecht. En Antonacci is een geweldig intense zangeres (zeker mooi om haar zo van dichtbij te zien). En wat blijft het toch een verbluffend originele (en bizarre) muziek. Bij Berlioz ben ik altijd weer verbijsterd als ik lees wanneer deze stukken zijn geschreven. Wat een genie was die man toch. Die Symf.Fantastique blijft overrompelend en N-S dirigeerde zoals bij Berlioz hoort (en zoals Colin Davis die stijl het beste begrijpt): Hemelbestormend romantisch maar met Gluck in het achterhoofd. Ik ging ook op vleugels de Doelen uit.
En in je pittige opmerkingen over Janssons kan ik me ook wel vinden, het blijft allemaal zo verfijnd dat je er bijna van in slaap valt, je zou wensen dat ie t een en ander s lekker laat knallen door een net even wat ander tempo. Kortom: heel erg grachtengordel: we kunnen zeggen dat we er bij zijn geweest maar morgen zijn we het weer vergeten. En dat zal ik die uitvoering in Rdam niet snel!
Volgende week zondag zit ik bij het Gewandhaus (ook rij 1 helaas), en verwacht dat de pit die bij Janssons zo vaak afwezig is, met Chailly weer even terug komt.
Ik kon trouwens ook een gevoel van opluchting niet onderdrukken toen ik las dat Albrecht Carmen gaat dirigeren, na die fantastische Frau Ohne Schatten verwacht ik veel van deze bevlogen en sympathieke dirigent!
trouwens, een opmerking als ''lange blonde germaanse god'' tegenover ''die misvormde nibelung-kobold'', krijg ik daar nu alleen een naar gevoel van?
Dat JAB verlekkerd kijkt naar een 'lange blonde germaanse god' zij hem gegund. Maar zijn opmerking over 'die misvormde nibelung-kobold' is ronduit vals en schoot ook mij behoorlijk in het verkeerde keelgat.
Overigens:
"zeikerige tempo" van Dvorak
"geen melodie en frasering"
"recht vooruit" visie van Jansons
"hard en gevoelloos vooruit getetter"
"koor was luid in de forte passages"
"lekker laten knallen door net even een ander tempo"
"morgen weer vergeten"
"heel erg grachtengordel".
Veel kennis van zaken klinkt hier niet. Wel de nodige frustratie en zelfs rancune. Vanwaar?
WHM: gerfrustreerd en teleurgesteld! Zo veel moeite en zo veel geld...
" De pijler voor het donkerbruin gekleurde ’Requiem’ met zijn Tsjechische inslag wordt gevormd door de houtblazers. Die geven het werk soms een orgelig, vaker een pastoraal karakter.
Opvallend genoeg was die sectie donderdag niet zo hecht en kleurrijk als anders: inzetten waren hier en daar rommelig, de intonatie niet altijd accuraat. En waar je normaal het hout als ensemble binnen het orkest hoort, stonden de neuzen niet altijd dezelfde richting op."
(Anthony Fiumara in Trouw, deskundig genoeg?)
We papagaaien dus gewoon een recensie in Trouw na. Creatief en origineel hoor! Erg jammer dat je op een ander commentaar moet wachten, voordat je zelf een mening wilt geven. Of wou je je betoog soms autoriteit geven door dit te citeren? Tja, de heer Fiumara heeft natuurlijk ook recht op zijn eigen mening. Lang leve de postmoderniteit!
Graag ben ik benieuwd naar de overige concerten die volgens deze deskundigen door Jansons zijn "verpest", en beer zeer benieuwd wanneer de tempo's bij Jansons traag zijn en t.o.v. van wie.
Tja, als je geld niet kan missen blijf dan heerlijk in R'dam en @ de heer Gerard, in R'dam heb je gelukkig ook geen grachtengordel. Kunnen jullie de Duitsers toch ergens dankbaar voor zijn.
Beste Peter,
Ik papegaai helemaal niets na, want mijn recensie heb ik na het concert 's nachts geschreven (zie tijdstip 7.2.09 00.59 uur) en de recensie in Trouw verscheen pas uren later.
En wie papegaait hier nu wie na? Jansons + KCO = altijd goed? Overigens wil ik niemand zijn plezier vergallen met mijn recensie, maar ik vond het gewoon een waardeloos concert.
Ik kan het geld wel missen en ik heb het er ook voor over. Ik acht de kwaliteiten van het KCO en Mariss Jansons heel hoog. Anders had ik ook geen kaartje gekocht.
Ik mag toch wel eens teleurgesteld zijn en daar uiting aan geven?
Groeten Leen
P.S. Ik heb me tot nu toe altijd lovend over Mariss Jansons uitgelaten en de volgende keer koop ik natuurlijk weer een kaartje voor een concert gedirigeerd door Mariss Jansons.
En een grachtengordel heeft Rotterdam nooit gehad, ook niet voor het Duitse bombardement op 14 mei 1940.
PS2: "recensie" is een groot woord, ik bedoel "emotionele reactie" (muziek = emotie)
Waar blijft je nabrander van vandaag, Leen?
Kees, ik heb al mijn kruit verschoten!
Ik beluister momenteel de uitzending via Radio 4. Inderdaad kies Jansons voor een tamelijk trage uitvoering. Een uitvoering die ik heb door de Berliner Philharmoniker met het Praags Philharmonisch koor is ruwweg 10 minuten korter. Door het wat langzame tempo wordt het werk er inderdaad niet lichter verteerbaar op, maar naar mijn smaak wel mooier. Laat ik zeggen dat ik het werk nu beter begrijp dan in de Berlijnse uitvoering.
ook ik was aanwezig bij het eerste concert en ik sluit me toch aan bij de poster: een prachtig concert. het is geen lichte kost en van Dvorak een van de zwaarste stukken om doorheen te luisteren (zeker via een CD). Maar bij momenten werd ik gegrepen door de muziek en zat ik op het puntje van mijn stoel. Overigens vond ik een van de mooiste punten van het concert dat het samenspel de kracht van de uitvoering bepaalde en de solisten geheel in dienst speelden van het geheel. Daarmee complimenten aan de dirigent die dat perfect dirigeerde. Ik kijk terug naar een prachtige uitvoering en heb genoten. Uiteindelijk gaat het daarom en dat behoeft nooit een eloquent betoog. Opvallend vond ik overigens de bijzonder lange stilte na de laatste tonen. Dat was wel een mooi extraatje, maar nu weet ik niet of dat was omdat het publiek nog zo gehypnotiseerd van het stuk zaten na te genieten of omdat veel mensen het stuk niet kenden en niet zeker wisten of dit het einde was?...
Al deze recenties of eigenlijk meer emotionele reacties (het gaat tenslotte over muziek en niet over al of niet vermeende grachtengordels)maken nu nog steeds, na zoveel tijd, veel emoties los. Ga zo door heren (want dames zullen villeiner reageren). Aan al jullie bijdragen heb ik heel veel plezier, bijna, maar dan ook bijna net zo veel als aan welke uitvoering dan ook gedirigeerd door MJ
Beste anoniem,
Bedankt voor uw reactie! Het doet me deugd dat deze bijdragen niet geheel onopgemerkt zijn gebleven. Soms wil ik mijn reacties nog wel eens over lezen. Ik zou het nu wat minder ' rancuneus' formuleren, iets meer a la NRC, voor wie de nuance zoekt. Voor volgend jaar heb ik weer kaarten voor 4 concerten van MJ besteld. Wellicht heb ik daar ook weer een mening over en zal ik deze op dit blog van mijn goede vriend JAB ' publiceren' .
Met beste groeten,
LR te R
Een reactie posten
<< Home