Concert 26 februari 2009

Donderdag 26 februari 2009, Concertgebouw Amsterdam
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Jan Willem de Vriend
Gregor Horsch, cello

Händel: Music for the Royal Fireworks
Haydn: Celloconcert in D
Mozart: Ouverture Idomeneo
Schubert: Symfonie nr. 5

Op de website van het KCO staat dezer dagen een filmpje van een interview met Jan Willem de Vriend en wat repetitiebeelden. De Vriend vertelt daarop dat het orkest hem speciaal gevraagd had om deze Schubert-symfonie te spelen, want 'die hadden ze al zo lang niet meer gedaan.' Vreemd, want de laatste keer was pas 4 jaar geleden, ook in de D-serie, toen met Herreweghe. Voor een uitvoering door het KCO van de Eerste, Tweede, Vierde, Zesde en Negende symfonie moeten we veel langer terug. Enfin, het blijft een verrukkelijke symfonie, zeker wanneer deze zo geweldig wordt uitgevoerd als tijdens dit concert. De Vriend dirigeert een beetje als Harnoncourt, laat het orkest soms ook hetzelfde fraseren, maar dat kan alleen maar als positief opgevat worden. Het orkest speelde oorstrelend mooi, heerlijk. Dat was ook het geval in de Ouverture Idomeneo, die stevig begint maar rustig eindigt. Het concertgedeelte voor de pauze was minder goed. De Vuurwerkmuziek klonk fraai (zeker toen enkele orkestleden naar elders in de zaal verhuisden om vandaar enkele thema's te spelen), maar de trommels in La Réjouissance klonken toch wat minder pregnant dan ik had gehoopt. Het optreden van de solocellist van het orkest in het Celloconcert in D van Haydn was helaas geen succes. Dit concert heeft een perfect spelende solist nodig, en dat was deze avond niet het geval. Dan zakt het geheel in elkaar, en wordt het zelfs wat pijnlijk.