Concert 9 maart 2012
Vrijdag 9 maart 2012, Concertgebouw Amsterdam
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Mariss Jansons
Dmitri Sitkovetsky, viool
Britten: Vioolconcert
Bruckner: Symfonie nr. 6
Enkele jaren geleden hoorde ik het Vioolconcert van Benjamin Britten voor het eerst, geweldig gespeeld door Janine Jansen. Nu wederom dit zelden gespeelde werk bij het KCO, nu gespeeld door Dmitri Sitkovetski. Door zijn wat afstandelijke benadering had de uitvoering niet die kracht van die eerste keer, maar de begeleiding door het orkest was bijzonder fraai. De recensie in NRC Handelsblad van de uitvoering de avond ervoor repte over intonatieproblemen bij Sitkovetski, maar dat vond ik alleszins meevallen. Opvallend vond ik wel de wat koele houding tijdens het aanvangs- en slotapplaus van het orkest ten opzichte van de violist. Normaliter krijgt een solist altijd een warm welkom van de orkestleden, maar nu bleef dat achterwege. Wat zou daarvoor de reden zijn geweest? Na de pauze een fantastisch gespeelde Zesde van Bruckner. Jansons blijkt ook in Bruckner een grootmeester. De symfonie klonk transparant, vloeiend en perfect gedoseerd. Ik hoorde details die ik nog niet eerder hoorde in deze voor mij overbekende symfonie. Jansons kan met het orkest doen wat hij wil, en zijn interpretaties zijn nagenoeg altijd interessant en treffend. Later dit voorjaar komt er nog een heerlijk Strauss-concert!
posted by Jan Anton Brouwer at 07:15
2 Comments:
Hoi, ik lees je reacties altijd met veel plezier. Met betrekking tot de Britten (wij waren er vrijdag) - ik heb persoonlijk nog niet eerder zo'n slechte vioolsolist gehoord bij het orkest. Het was niet alleen te vaak vals, ook mist hij technische vaardigheden als het mooi laten liggen van een noot. Het zorgde ervoor dat we verkrampt zaten te luisteren en snakte naar het einde. En naar bier of iets sterkers na het optreden. Ware het niet dat hij nog een toegift speelde (Bach dacht ik gespeeld in tzigane-stijl).
Wij vonden het weinig muzikaal, weinig virtuoos en bovendien van een laag technisch peil. Ondanks dat duidelijk hoorbaar was dat hij een schitterend instrument bespeeld.
NB. de recensie deed opgeld zo merkte we later, maar die hadden we niet gelezen.
Je zag correct dat behoorlijk wat orkestleden weinig van de man moesten hebben.
Het was de eerste keer dat ik overwogen heb om (zeer onbeleefd) weg te lopen bij onze nationale trots.
Excuses overigens voor de spelfouten in de vorige bijdrage. De pot verwijt de ketel zullen we maar zeggen :-).
Een reactie posten
<< Home