Concert 12 juli 2015

Zondag 12 juli 2015, Concertgebouw Amsterdam
Philharmonie Zuid-Nederland o.l.v. Ed Spanjaard
Federico Colli, piano
Leo van Doeselaar, Maarschalkerweerdorgel

Rachmaninov: Pianoconcert nr. 3
Saint-Saëns: Symfonie nr. 3

Juli en augustus zijn doorgaans slappe maanden voor deze weblog, en ook dit jaar weinig concerten waar ik me tot aangetrokken voel. Na het bijzondere orgelconcert van vorige week zaterdag nu een lekker volbloedig programma waarmee je ook medio juli de Grote Zaal vol mee krijgt. Het Limburgs Symfonieorkest was het eerste orkest dat ik live hoorde (zie hier), en het is al een poos geleden met het toenmalige Brabants Orkest opgegaan in de Philharmonie Zuid-Nederland. Voormalig chefdirigent Ed Spanjaard heeft hoorbaar veel autoriteit: Rachmaninov en Saint-Saëns klonken uitermate precies en energiek. Het openingsdeel van het Derde pianoconcert kreeg een langzamer tempo dan normaal, en hoe fraai klonk daardoor dat mooie openingsthema. Federico Colli speelde uitstekend; misschien iets teveel op safe maar goed, je moet het maar durven, dit concert. Spanjaard zorgde voor een prachtige balans tussen orkest en piano; vanaf de tweede rij op het podium op de meest buitenste stoel was de klankbalans in ieder geval prima. Na de pauze een gedreven uitvoering van de orgelsymfonie van Saint-Saëns, een struk waar het vakmanschap van de maker vanaf spat. En hoe lekker voelt dat toch: die lage orgelklank aan het begin van het tweede deel. Al je ingewanden trillen mee. Spanjaard, het orkest en Leo van Doeselaar hadden er hoorbaar zin in.

Concert 4 juli 2015

Zaterdag 4 juli 2015 - Concertgebouw Amsterdam
Leo van Doeselaar - Maarschalkerweerdorgel

Bach: Concert in a, BWV 1065 (bew. Bovet)
Bach: Weinen, Klagen, Sorgen, Zagen (bew. Liszt)
Chopin: Prélude in e, op. 28 nr. 4 (bew. Lizst)
Chopin: Nocturne in Es, op. 9 nr. 2 (bew. Lemare)
Bovet: 2 Tango's
Moessorgski: Delen uit Schilderijen van een tentoonstelling (bew. Blarr)

Ik kom al bijna 30 jaar in de Grote Zaal van het Concertgebouw en keek tijdens concerten al ontelbare malen tegen het imposante Maarschalkerweerdorgel aan. Het aantal keren dat ik het instrument daadwerkelijk hoorde is echter op de vingers van twee handen te tellen. En dan ook steeds in combinatie met een symfonieorkest: in de orgelsymfonie van Saint-Saëns, de Alpensymfonie en Also sprach Zarathustra van Strauss, en de Achtste van Mahler. Maar nu dan eindelijk een fraaie gelegenheid om het als solo-instrument te beluisteren, zomaar op een zaterdag in juli tussen half twee en half drie ’s middags. Buiten een hittegolf, binnen een voor eenderde gevulde zaal en Leo van Doeselaar die een bont programma had samengesteld. Geen oorspronkelijk orgelwerk, maar bewerkingen voor orgel, en soms ook bewerkingen voor orgel van bewerkingen. Van Doeselaar, titulair organist van het Concertgebouw, koos speciaal deze stukken om alle registers en mogelijkheden van het orgel te kunnen laten horen. Naast de speeltafel stond een camera, en daarnaast een groot scherm waarop het publiek de verrichtingen van Van Doeselaar kon volgen. Goed gedaan! Bach bewerkte het concert voor vier violen van Vivaldi tot een concert voor vier clavecimbels; beide stukken zijn onweerstaanbaar. En ook voor orgel mag het gehoord worden. In het Largo vormt de passage waar de vier violen cq vier clavecimbels solo spelen het hoogtepunt van het concert, en ook op het orgel stond de tijd eventjes stil. De bewerkingen van Lizst van Bach en Chopin en de twee tango’s van Bovet vormden een boeiende opmaat naar de kraker op het programma: een ruime selectie uit de Schilderijententoonstelling van Moessorgski, voor orgel bewerkt door O.G. Blarr. Helaas ontbrak Bydlo, maar o.a. Gnomus, Il vecchio castello, het ballet van de kuikens etc. klonken grandioos. Bij de Grote Poort van Kiev gingen alle registers open. Heerlijk!
De foto hierboven nam ik niet tijdens dit concert, maar een week later (zie de volgende weblog - volgt). Maar gewoon een mooie foto van de organist achter zijn speeltafel - even op de foto klikken.)