Opera 4 & 10 februari 2018

Zondag 4 en zaterdag 10 februari 2018, Het Muziektheater Amsterdam
De Nationale Opera

Wagner: Tristan und Isolde

Tristan - Stephen Gould
Isolde - Ricarda Merbeth
Brangänge - Michelle Breedt
König Marke - Günther Groissböck
Kurwenal - Iain Paterson
Meldt - Andrew Rees
Koor van de Nationale Opera
Nederlands Philharmonisch Orkest o.l.v. Marc Albrecht

Twee keer in één week naar deze prachtige Tristan-uitvoering in de regie van Pierre Audi. Die was al eerder in Parijs te zien, en werd ook in de Nederlandse pers als geweldig bestempeld. Het was allemaal heel Audi-abstract en stemmig vormgegeven, maar er waren ook enkele ongebrijpelijke elementen. Dat begon al tijdens het Vorspiel tot de eerste akte. Die grote houten panelen die later tijdens die eerste akte snel en fraai voor een scène- of locatiewisseling zorgden, kwamen tijdens dat Vorspiel piepend en knarsend het podium opgeschoven - jammer voor de muziek en niet echt nodig: ze hadden er ook gewoon meteen kunnen staan. En in het derde bedrijf droegen de zangers opeens allemaal moderne wandelkleding van de robuuste soort, zo uit een Bever-winkel. Waarom niet gewoon de stemmig-abstracte kleding uit de voorgaande bedrijven hergebruikt? Enfin, slechts detailkritiek op een verder grandioze productie waar de zangers en het orkest een nagenoeg ideale Tristan verzorgden. Albrecht dirigeerde weergaloos goed, pakte soms flink uit, maar waar daardoor mindere zangers zouden verdrinken in het orkestgeluid, zongen Gould, Merbeth en Breedt hier gemakkelijk overheen. Wat een cast! Ik hoorde live nog nooit zo'n goede Tristan en zo'n goede Isolde, en ook hun dienaren Kurwenal en Brangäne zongen groots. Dan Groissböck: beter en mooier zul je de Marke-rol niet meer horen. En ach ja, die tweede akte... De woorden mooiste, beste, baanbrekendste etc. moet je niet zo snel gebruiken om een muziekstuk te karakteriseren, maar deze tweede akte Tristan komt wel heel dicht in de buurt.